Ad Soyad: Nikki Greene
Doğum Tarihi: 13.06.1993
Kişisel Özellikler: Sevecen,sıcakkanlı,çekici ve çok yetenekli
Fiziksel Özellikler: Sarışın,mavi gözlü,hafif uzun boylu
Hayat Hikayesi (RP):
“Ah kahretsin!”
Hala arkamdan koşuyorlardı. İp gibi ince bacaklarım kopacak! Ne istiyorlar benden? Dikkatlice dinledim. Arkamdaki ayak seslerinin kesildiğini hissettiğimde biraz soluklanmak için durdum. Yavaş bir hareketle arkama doğru baktım. Görünüşte sadece siyah,korkutucu duvar vardı.
“Neredeyim ben?”
Kahrolası varlıklar beni nereye getirmişti? Ayrıca bunu niye yapıyorlar? Beni öldürdüklerinde bir şey mi kazanacaklar acaba? Ayak seslerini yeniden duymaya başlamıştım. Ne yapacağımı bilemez bir haldeydim. Ayaklarım yere çivilenmiş gibiydi. Hareket edemiyordum. Hızla arkama döndüm. Şükürler olsun ki hala yetişememişlerdi. Etrafıma bakındım ve bir köşeye saklanmaya karar verdim.
“Umarım beni bulamazlar!”
Hemen gördüğüm o köşeye sığındım. Nefesimi tutup beklemeye başladım. Nefes alsam onları duyamayacakmışım gibi hissediyordum. Gözümün önüne büyük bir gölge geldi. Oldukça korkunç görünüyordu. Bir dev gölgesi olmalıydı bu. Ne saçmalıyorum ben? Ben bu saçma düşüncelerle boğuşurken gölgede bir hareket hissettim. Dönüyordu sanki! Ne nasıl? Tanrım bu bana doğru dönüyordu! O kaba sesiyle
“Seni bulacağımızı biliyordum mikrop!”
Dedi. Sensin mikrop dememek için kendimi zor tuttum. Zaten ağzımı açacak gücüm yoktu. Artık ölümü bekliyordum. Elini cebine attı. Korku filmlerine dönmüştük. O kötü adamdı ben de kurbanı. Şimdi cebinden oldukça keskin bir bıçak çıkaracaktı.
“Ahh!”
Olamaz! Korku filmlerine dönmemişiz kendimiz korku filmi olmuşuz! Karnım! Bıçak! Anında kaçtılar. Bir ses mi duydum? Kadifemsi bir ses. Bir kıza aitti.
“Nikki! Nikki! Dayan Nikki!”
Dediğini anımsıyorum. Sonra boynumdaki sıcacık nefesini…
"Lara!"
Bu oydu! Lara....
“Evet benim birtanem. Hayatına değişik bir görünüş ve bambaşka bir kişilikle devam edeceksin artık..”
Nasıl yani? Lara'nın bir vampir olduğunu biliyordum. Şimdi ben de mi... Ah düşüncesi bile beni korkutuyor.
"Lara şimdi se-nin gibi mi..."
“Bunu istemediğini biliyordum ama gözlerimin önünde ölüp gitmene razı olamazdım. Heyy! Düşündüğün kadar da kötü değil.”
Her zaman olduğu gibi beni yine Lara kurtarmıştı... Ne yapabilirdim ki?
"Sana bir kez daha hayat borçluyum. İyi ki varsın Lara.. Sonsuza dek hayatımda ol..."
Paz Eyl. 20, 2009 7:35 pm
